یخ خشک برای اولین بار در سال ۱۸۳۵ در فرانسه توسط چالز ایلوزیر کشف شد. او در این تاریخ به نتایجی در مورد یخ خشک رسید که بعد از ۶۰ سال منجر به تولید یخ خشک شد.
از کاربردهای یخ خشک می توان به موارد زیر اشاره کرد:
1- در پزشکی برای انتقال اندام های حیاتی پیوندی مثل قلب
2- ساخت جلوه‌های ویژه و ایجاد مه و بخاز غلیظ
3- استفاده در آزمایشگاهها و مراکز علمی
4- ذخیره مواد غذایی
5- پاکسازی آلودگی ها در صنعت
6- کندن سرامیک از کف
7- تهیه نوشابه
8- رشد گیاهان
9- کند کردن واکنشهای شیمیایی
10- تولید فشار
11- انقباض فلزات
12- از بین بردن حشرات موذی
13- بارور کردن ابرها
یک روش ساده برای تولید یخ خشک
برای تولید یخ خشک نیازی به وجود وسایل سرمایشی قوی ندارید بلکه فقط به دی اکسید کربن با فشار بالا نیاز دارید. برای نمونه اگر یک کپسول آتشنشانی پر از co2 با فشار حداقلی ۷۵ بار و دمای ۳۱ درجه سانتیگراد داشته باشید و کپسول را برعکس کنید تا شیر خروجی آن رو به پایین باشد، در صورت باز کردن شیر کپسول خواهید دید که دی اکسید کربن به صورت یخ خشک از کپسول خارج می شود.
ماده اولیه یخ خشک
تنها ماده خامی که در یخ خشک وجود دارد دی اکسید کربن است. این ماده خام محصول نهایی بسیاری از آزمایشات و واکنش های شیمیایی است. در تولید صنعتی یخ خشک، بعد از این که منبع دی اکسید کربن موردنیاز مشخص شد، CO2 توسط دستگاههایی مکش شده و ناخالصی های آن گرفته می شود تا با اعمال فرآیندهایی بر روی آن، به یخ خشک تبدیل شود.
تولید صنعتی یخ خشک
اولین قدم در تولید صنعتی یخ خشک، فشرده سازی و خنک کردن گاز CO2 درون مخازن بزرگ است تا به مایع تبدیل شود. در واقع گاز CO2 آن قدر سرد می شود تا همه آن به مایع تبدیل شود. در مرحله بعدی فشار دی اکسید کربن مایع توسط شیر انبساط کاهش می یابد. سپس CO2 مایع تا فشار اتمسفر منبسط می شود تا در اثر این انبساط یخ خشک تولید شود.
یخ خشک تولید شده با پرس های هیدرولیکی به شکل بلوک یا گرانول فشرده درمی آید و در نهایت از خط تولید خارج می شود تا بسته بندی شود. یخ خشک در جعبه های عایق یونولیت بسته بندی می شود. هر چه یونولیت ضخیم تر باشد، فرایند تصعید با سرعت کمتری انجام می شود.
